Αλλαγή στο παιχνίδι με την Ισπανία, βασικός σ’ αυτό με τη Ρωσία, και αλλαγή στον τελικό για να σηκώσει στον ουρανό της Λισαβόνας και αυτός το τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ευρώπης 2004. Ο Στέλιος Βενετίδης δεν ξεχνά εκείνες τις στιγμές.
Ηταν ο μόνος θρακιώτης που έλαβε μέρος στον τελικό (ο Ντεμης ηταν στην εξέδρα) και πριν από ακριβως έναν χρόνο, στην 19η επέτειο, θυμήθηκε με κάθε λεπτομέρεια τις στιγμές και τις περιέγραψε στον Χρυσόστομο Τρίμμη για την ιστοσελίδα «Magnesiasports».
Ο Βενετίδης ήταν τότε κάτοικος Βόλου ως συνεργάτης του Δημήτρη Ελευθερόπουλου στην τεχνική ηγεσία της Νίκης Βόλου και στην συνέντευξή του, που αξίζει να αναπαραχθεί στην πατρίδα του, την Θράκη, περιέγραψε κάθε αγώνα όπως και τη σημασία του ξεχωριστά, τονίζοντας ουσιαστικά ότι η αρχή ήταν το ήμισυ του παντός και σ’ αυτήν την περίπτωση. Εν προκειμένω η νίκη στην πρεμιέρα επί της Πορτογαλίας.
«Το παιχνίδι με τη Ρωσία (η Ελλάδα ηττήθηκε 1-2) ήταν σημαντικό βαθμολογικά (σ.σ. η ελληνική ομάδα προκρίθηκε χάρη στο τέρμα του Βρύζα στην ισοβαθμία με την Ισπανία). Κομβικό όμως για μένα ήταν το νικηφόρο παιχνίδι απέναντι στην Πορτογαλία στην πρεμιέρα του Εuro. Κουβαλούσαμε μία πίεση μέσα μας… Αφενός υπήρχε μία αίσθηση ότι καταφέραμε κάτι σημαντικό, να πάρουμε την πρόκριση στη διοργάνωση, αφετέρου υπήρχε η πίεση του να πάρουμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Με βάση τον όμιλο και τις ομάδες θέλαμε να κάνουμε μία νίκη, καθώς πιο πριν η Εθνική είχε πάρει την πρόκριση μόνο στο Παγκόσμιο των ΗΠΑ. Η νίκη επί της Πορτογαλίας μας απελευθέρωσε. Καταφέρουμε να νιώσουμε ότι ήμαστε επιτυχημένοι σ’ όλο αυτό, αλλά είδαμε και ότι μία ομάδα, που ήταν ένα από τα φαβορί και η διοργανώτρια, δεν ήταν φόβητρο» σημειώνει ο Στέλιος Βενετίδης.
Παράλληλα τονίζει ότι: «Εκείνη η επικράτηση μας έδωσε το δικαίωμα να πιστέψουμε σε κάτι παραπάνω, αλλά και ότι έχουμε μία ομάδα η οποία έχει στοιχεία με τα οποία μπορεί να προχωρήσει περισσότερο».
-Ήταν τόσο δεμένη εκείνη η ομάδα;
«Τα βασικά συστατικά ήταν η ομοιογένεια και η συνοχή αγωνιστικά, και η ομάδα που χτίστηκε πάνω σε αυτό. Άλλωστε, και ο προπονητής (σ.σ. Όττο Ρεχάγκελ) φρόντισε -έχοντας την ικανότητα- να φτιάξει μία τέτοια ομάδα. Είχε στο μυαλό του και μας έλεγε να χτίσουμε μία ομάδα καθώς η Εθνική δεν μπορεί να βρεθεί καθημερινά. Σκιαγράφησε και αφουγκραζόταν τους χαρακτήρες και έδινε μεγάλη βάση στην ομάδα».
-Τι άνθρωπος είναι τελικά ο Όττο Ρεχάγκελ;
«Είναι ένας προσιτός άνθρωπος, ευφυέστατος θα έλεγα, και χειριζόταν κάθε κατάσταση μέσα στην ομάδα. Αντιλήφθηκε πάρα πολύ γρήγορα την ελληνική πραγματικότητα και αυτό έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Συνδύαζε τη γερμανική νοοτροπία της πειθαρχίας και της οργάνωσης αλλά και μία αμεσότητα με μεσογειακή ιδιοσυγκρασία. Ήταν πιο προσιτός στις αντιδράσεις του, στις τοποθετήσεις του, στην επικοινωνία με εμάς, οπότε αυτά τα στοιχεία έπαιξαν μεγάλο ρόλο».
-Είπαμε λοιπόν για τον αγώνα με την Πορτογαλία και την Ισπανία και φτάνουμε στην αναμέτρηση με τη Ρωσία…
«Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο η ομάδα έβγαλε μία πίεση νιώθοντας ότι έχει κάτι για να κατακτήσει. Δεν είναι εύκολο αυτό, γιατί η Ρωσία μπορεί να μην είχε ξεκινήσει καλά, αλλά ήταν μία ομάδα που δεν ήταν καθόλου αμελητέα. Εκεί νιώθαμε ότι το έχουμε και φτάσαμε πολύ κοντά να τα καταφέρουμε, αλλά μας επηρέασε αυτό πάρα πολύ στο ξεκίνημα και βρεθήκαμε πίσω στο σκορ πολύ γρήγορα. Ευτυχώς γνωρίζαμε ότι θέλαμε ένα γκολ και μειώσαμε το σκορ και διαχειριστήκαμε καλά το αποτέλεσμα. Εκεί φάνηκε ότι όταν πάμε ως φαβορί δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την κατάσταση. Ήμασταν πολύ κοντά στον στόχο αλλά δεν φάνηκε να του διαχειριζόμαστε σωστά εκεί. Εν τέλει όμως τα καταφέραμε».
-Και έρχεται το παιχνίδι με τη Γαλλία…
«Ξέραμε ότι ήταν μία ομάδα υπερδύναμη, με απίστευτη ποιότητα και ικανότητα στο ατομικό επίπεδο και εκεί βγάλαμε όλα τα στοιχεία που χρειαζόμασταν στο κομμάτι της συμπεριφοράς, της οργάνωσης, της συνοχής, της ομοιογένειας, του αμυντικού προσανατολισμού… Έτσι σχεδιάσαμε το παιχνίδι ,δεν δώσαμε πολλούς χώρους αγωνιστικά στη Γαλλία… Ήμασταν πάρα πολύ προσηλωμένοι στον στόχο μας και συγκεντρωμένοι, και τις ελάχιστες ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν τις αξιοποιήσαμε και κινηθήκαμε βάσει αυτού του πλάνου.
»Υπήρχε η αύρα και η αίσθηση ότι μπορούσαμε να φτάσουμε από εκεί μέχρι και τον τελικό και αυτό σιγά-σιγά σε εκείνο το ματς άρχισε να διαφαίνεται Γιατί αφού τα καταφέραμε με τη Γαλλία να προκριθούμε βλέπαμε πλέον ότι μπορούσαμε να φτάσουμε στον τελικό.
-Το ίδιο έλεγαν όμως και οι Τσέχοι όταν προκρίθηκε στα ημιτελικά η χώρα τους, και μάλιστα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους έλεγαν «φέρτε μας το τρόπαιο». Πες μου λοιπόν τι έκανες όταν εκτέλεσε το κόρνερ ο Τσιάρτας και έβαλε ο Δέλλας στο γκολ!
«Εκείνη τη στιγμή επικράτησε ένα απίστευτο συναίσθημα. Ήταν η έξαρση, οι πανηγυρισμοί… Εγώ ήμουν στον πάγκο βασικά αγχωμένος, γιατί κοιτούσα το ρολόι ξέροντας ότι έχουμε τον κανονισμό του ασημένιου γκολ, και περιμέναμε το σφύριγμα για το δεύτερο μέρος της παράτασης. Ξαφνικά εκτελέστηκε το κόρνερ και ήρθε το γκολ. Δεν το περίμεναν κάποιοι ότι τελείωνε το παιχνίδι εκεί. Ήταν ένας κανονισμός (σ.σ το «ασημένιο» γκολ δεν έδινε το δικαίωμα σε δεύτερο μέρος παράτασης) κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μας! Ήταν απερίγραπτη χαρά να βρεθούμε σε ένα τελικό οπότε βγήκε το συναίσθημα αυτό».
-Και έρχεται ο τελικός… Φαντάζομαι ότι πιστεύατε ότι μπορούσατε να επαναλάβετε τη νίκη της πρεμιέρας.
«Είχαμε κερδίσει τους Πορτογάλους και σε ένα φιλικό για τα εγκαίνια ενός γηπέδου στην Μπέιρα Μαρ πριν το Euro. Είχαμε την αίσθηση όντως ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Όμως ξέραμε ότι θα ήταν ακόμη και πιο δύσκολο το παιχνίδι, διότι οι Πορτογάλοι ήταν πιο προετοιμασμένοι και πιο υποψιασμένοι πλέον.
»Δεν χάλασε όμως το πλάνο που είχαμε στο μυαλό μας και είχαμε σχεδιάσει. Το κρατήσαμε ξέροντας ότι χρειάζονται πάρα πολλές αλληλοκαλύψεις στους παίκτες-κλειδιά και βοήθειες και ντουμπλαρίσματα όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Με αμυντικό προσανατολισμό και περιορισμένους χώρους απέναντι στον αντίπαλο με κίνηση στις αντεπιθέσεις και εκμετάλλευση των στατικών φάσεων, που ήταν το όπλο μας».
-Πήρατε το τρόπαιο, επιστρέψατε στην Ελλάδα. Αλλά το ελληνικό ποδόσφαιρο εσωτερικά δεν εξαργύρωσε αυτή την επιτυχία. Γιατί;
«Όταν μπήκαμε εμείς σε θέσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο ή διοικητικά και θεσμικά, ήταν μεμονωμένη η προσπάθεια και είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσεις να αλλάξεις όλη αυτήν την κατάσταση. Από εμάς δεν μπορούσε να γίνει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο και θέλει να γίνει κάτι ομαδικό, ανατρεπτικό, το οποίο δεν ξέρω κατά πόσο συμβαδίζει με τα σημεία των καιρών. Όσοι από τη γενιά μας εκεί μπήκαμε στη διαδικασία να δώσουμε με γνώμονα τον ποδόσφαιρο την ώθηση και τη διάθεση ν’ ανεβούμε ένα επίπεδο, δεν τα καταφέραμε».
