Βασίλης Τοροσίδης και Δημήτρης Σαλπιγγίδης βρέθηκαν το απόγευμα της Κυριακής στην Καβάλα, βράβευσαν τις παιδικές ομάδες που διακρίθηκαν στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα ΑΜ-Θ και βραβεύθηκαν οι ίδιοι από στελέχη της Περιφέρειας ΑΜ-Θ.
Αυτό που ίσως ούτε τα ίδια τα στελέχη της ΑΜ-Θ ήξεραν και που ίσως και οι ίδιοι ξέχασαν, είναι ότι όλα αυτά συνέβησαν ακριβώςς στην επέτειο 14 ετών (παρά μιας ημέρας) από την ιστορική νίκη της Εθνικής Ομάδας επί της Νιγηρίας στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, της πρώτης νίκης της Εθνικης σε τελικη φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, η οποία είχε επιτευχθεί με 2-1 χάρη στα τέρματα των δυο υψηλών προσκελημένων της Κυριακής: του Δημήτρη Σαλπιγγίδη και του Βασίλη Τοροσίδη.
Πριν φτάσουμε στη 17η Ιουνίου του 2010, η απόπειρα για νίκη στην πρεμιέρα του Β’ ομίλου είχε αποτύχει παταγωδώς και το 2-0 από τους Νοτιοκορεάτες εκείνου του διάολου του Παρκ, πέντε ημέρες νωρίτερα στο Πορτ Ελίζαμπεθ, είχε μοιραία ζωντανέψει τα φαντάσματα του ‘4-4-2’ στις ΗΠΑ το 1994. Για το δεύτερο παιχνίδι στη διοργάνωση ο Ότο Ρεχάγκελ διάλεξε να τροποποιήσει τη συνολική προσέγγιση της τακτικής του. Ωστόσο το 1-0 των ‘υπεραετών’, από μια συνολικά σπασμωδική αντίδραση στην περιοχή των Ελλήνων, γιγάντωσε την αμφισβήτηση για τις αρχικές επιλογές του Γερμανού εκλέκτορα και κυρίως την αμφιβολία για το τι θ’ ακολουθήσει.
Παρ’ ελπίδα οι Νιγηριανοί υπερεκτίμησαν αλόγιστα τις δυνάμεις τους, υποτιμώντας ταυτόχρονα την ελληνική αντίδραση, και αφότου ο Καϊτά αποβλήθηκε για εκτός δράσης χτύπημα στον Τοροσίδη, το σενάριο του αγώνα έλαβε μια νέα, ευνοϊκή, τροπή. Από την ώρα που η ισοφάριση του Σαλπιγγίδη ήρθε πριν από την ανάπαυλα, το έργο των Ελλήνων απλουστεύτηκε και παρά τις χαμένες ευκαιρίες που στερούσαν σαδιστικά το δεύτερο γκολ, το λυτρωτικό 2-1 ήρθε με τον Βασίλη Τοροσίδη. Η πρόκριση δεν κατακτήθηκε, γιατί τ’ αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής ήταν ανάποδα, αλλά σημασία είχε ότι τα μάγια είχαν λυθεί και η Ελλάδα είχε σκοράρει και είχε πετύχει την πρώτη της νίκη σε Μουντιάλ.
Ο Ξανθιώτης ήταν ο κορυφαίος παίκτης της αναμέτρησης, όπως εξελίχθηκε. Ηταν εκείνος που κέρδισε την αποβολή του Καϊτά και ο σκόρερ του δεύτερου γκολ. Είχε επιστρατευτεί να καλύπτει την αριστερή πτέρυγα της άμυνας εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης του Ρεχάγκελ στα κατ’ εξοχήν μπακ της πλευράς – τον Σπυρόπουλο δηλαδή. Πέρασαν 14 χρόνια από εκείνες τις στιγμές και ο Σαλπι με τον Τόρο βρέθηκαν μαζί το απόγευμα της Κυριακής, και χάρισαν χαμόγελα όπως στα πιτσιρίκια της ΑΕ Διδυμοτείχου (που ακόμα δεν είχαν γεννηθεί όταν χάρη στα γκολ τους πετύχαινε η Ελλάδα την πρώτη της νίκη σε Μουντιάλ).
